Mijn verhaal

Je paard wijst je nooit af

Rond mijn 33ste werd ik overvallen door een eindeloze moeheid. Ik kon het eerst niet plaatsen. Ik was succesvol en maakte sprongen in mijn carrière, het paardrijden ging fijn. Ik was alleen zo moe en kon me niet opladen, werd met regelmaat geveld door migraine, pijn in nek en schouders en ongeduld: Burn-out.

Mijn Gelderse merrie voelde mijn stemming aan. Zij reageerde met frisheid, bokken, vrolijk gedrag en uitproberen waar de grens lag. Ik dacht: ’’Ik kan haar niet aan, ze luistert niet, ik val eraf”. Uit onzekerheid over mijn rijden, ging ik het gevecht aan in plaats van verbinding te zoeken. Uiteraard verloor ik dat van dit energieke paard en dan lag ik er ook letterlijk wel eens naast.

Nu  weet ik dat mijn pestverleden ervoor heeft gezorgd dat ik erg hoge eisen aan mezelf ben gaan stellen. Ik dacht steeds dat ik beter moest zijn om niet afgewezen te worden. En dus ook een betere ruiter moest zijn. Ik leerde omgaan met wat ik dacht dat afwijzing was:

  • Mijn merrie wees mij niet af.

  • Ik leerde trots zijn op wie ik ben.

  • Ik leerde beter zien wat voor mij zou werken.

In het paardrijden was dat: Muziek opzetten en longeren voor ik erop ging. Dat zorgde ervoor dat ik de zorgen van de dag van me af kon zetten. Ik ontspande, we kwamen op gelijke energie uit en konden samenwerken.

0K9B8102WEB
Equimental Ingrid Brandenburg Paardrijden

Mijn zelfinzicht: blijf bij jezelf

Ik heb inmiddels geaccepteerd dat ik niet in alle situaties vol vertrouwen zit. En dat komt misschien wel door mijn pestverleden. Maar onzekerheid heeft iedereen. Ik herken het en weet er mee om te gaan. Mijn uitdaging is Verbinden. Dus moet ik met anderen delen, wat ik nodig heb. Ik ben aan zet! Door bijvoorbeeld te longeren, kom ik tot rust, kan ik bij mezelf blijven én de verbinding met mijn paard maken.

Verbinding maken

Mijn paard, Ramon, sluit zich voor mij af als ik onzeker ben. In de eerste kennismaking zag ik een mega rustige driejarige hengst. Ik was wat afwachtend en de verkoopster zei: “Ga met hem kennismaken, hij is wat introvert dus het is aan jou om hem daaruit te halen”. Makkelijk gezegd tegen iemand die liever eerst de kat uit de boom kijkt. Voorzichtig gaf ik een hulp en er kwam nauwelijks reactie. Aan de zijlijn hoorde ik: “Durf met hem te spelen”. Ik zette een andere energie in en er kwam een persoonlijkheid tevoorschijn. Vrolijk en op mij gericht. De oplossing is het introverte omzetten naar extravert. En dan ben ik als eerste aanzet. Ik begin het gesprek met mijn paard. Ik vraag verbinding.

Fabuloso, mijn huidige paard, is extravert en zachtaardig. Een vrolijke puber, die mij vraagt in het hier en nu aanwezig te zijn. Snel poetsen en opzadelen dan ontstaat er ongeduld. Neem de tijd en hij geniet van de aandacht en verzet geen pas. In de training staat hij aan en wil werken en begrijpen. Hij was hoger opgeleid en liet dat na twee maanden duidelijk merken. Hij werd boos omdat hij me niet begreep en ik ging twijfelen en voorzichtig rijden. Met dat inzicht ben ik teruggegaan naar de basis. Werken aan mijn houding en zit, consequent en geduldig. Binnen een aantal maanden was er wederzijds begrip en een tevreden paard. Het vertrouwen is nooit weggeweest. Hij laat me direct zien hoe ik in mijn vel zit, geen twijfel nodig, alleen een keuze wat ik ermee ga doen die dag.

Herken je dat? Lees de Case!